این روزا، دلم میخواد بنویسم ولی وقتی قلم به دست میگیرم دنیا از حرکت می ایسته،انگار نفس حبس میکنه و با خودش میگه این دختره باز شروع کرد به مزخرف بافتن! و بعد دیگه نمیتونم چیزی بنویسم وگرنه باید خیلی قبلتر از دوماه خوبی که داشتم مینوشتم، از گریه های بی امان عیدی که گذشت،از روز های خاکستریه مایل به سیاهی که فکر نمیکردم جون سخت باشمو ازش زنده بیرون بیام! باید از اومدن کسی مینوشتم که وسط تاریکی های زندگی با یه بمب انرژی اومد جلو و هر بار که پسش زدم کوتاه نیومد و باقی موند. از ادمی که شجاع تر از بقیه بود و شجاع موند و کنارش دارم تبدیل به ادمی میشم که هرگز شبیه ش نبودم.
این روز ها همه چیز رنگ و بوی دیگه ای داره،عجیبه و باعث میشه هر از گاهی یه نیشگون از خودم بگیرم که مطمئن شم بیدارم. نه اینکه همش خوشی باشه،که روز های پر از تنش و اضطراب هم بوده، روز هایی که قلبم درد گرفت و هفته ای که قرنطینه ام و دلم لک زده برای بیرون رفتن از خونه، باید قبل تر از اینها مینوشتم که دیگه سرکار نمیرم و دارم با اتاقم خدافظی میکنم و به جشن عقد مرد خاکستری دعوت شدم و این اخرین باریه که توی نوشته های من حضور داره.
بیشتر از هر چیزی این روزا به معنی زندگی فکر میکنم، به شبیه بودنش به موسیقی که پایین داره بالا داره اوج میگیره و فروکش میکنه،به اینکه هز چقدر دستو پا بزنی تا خودت تصمیم گیرنده ی زندگی باشی کمتر موفق میشی.
بیشتر از هر چیزی به این فکر میکنم که زندگی از همه چیز قوی تره،که وادارت میکنه به جلو حرکت کنی حتی اگر نخوای حتی اگر نتونی، با مهربونی تمام اجازه میده گند بالا بیاری و بعد بهت فرصت دوم میده چون میدونه که تو به همه ی فرصت های دوم دنیا معتقدی.
روز های عجیبیه.اونقدر عجیب که کاملا مرز رویا و واقعیت رو قاطی کردم، توی ذهنم مرتب دارم حرف میزنم و وراجی های ناتمومم سر به فلک کشیده و باعث شده همه ی ادمای درونم از دستم فرار کنن،فقط سرخ پوست پیره که با صبر و حوصله ی تموم نشدنیش پیپ کشان به حرفام گوش میده و فقط هری درونم که از خطر سقوط حتمی نجاتم میده.
احساس عجیب غریب بودن میکنم و نمیدونم این خوبه یا بد!خلاصه
نفس عمیق،به عوضی ترین ورژن خودم سلام میکنم
های ,روز ,میده ,زندگی ,ی ,میکنم ,روز های , بیشتر از ,همه چیز ,همه ی ,از هر
درباره این سایت